Çocuklarda kreş dönemi

 

Oğluma 8. ayına kadar kendim baktım,çalışmaya başlayınca bakımını annem üstlendi ve çok çok

emek verdi. Tabi oğlum büyüdükçe (2 yaşından sonra) arkadaşla oyun oynamak ister oldu.

Annem her gün parka götürüp sıkılana kadar oynamasına olanak sağladı yada kendisi onunla oturup

oyun oynadı,yoksa bütün vaktini televizyon karşısında geçirmeye başladı. Sıkılıyordu,huysuzluk

yapıyordu.Kreşe gitmesini istiyordum ama bir taraftanda erken olduğunu düşünüyordum,daha yeni 3.

yaşına girmişti, öğrendim ki kreş için 3 yaş uygun bir zamanmış.Çok  kararsız kalıp,gel-git ler

yaşasamda kreşe göndermeye karar verdik.

Kreş seçimi

Yaşadığımız  semtte yakın bütün kreşleri araştırıp bilgi edinmeye başladım.Hep eksik olan beni tatmin

etmeyen birşeyler buluyordum.Sonunda evimize yakın depreme dayanıklı mı bilmem ama bahçe

içinde iki katlı bir bina olan; öğretmenleri ve işletme sahipleri,çalışanları çocuk gelişimi konusunda

eğitimli;sınıfları on kişi; periyodik taramalar yapan doktoru bulunan; günlük beslenme çizelgeleri gıda

mühendisi tarafından hazırlanan(hatta gıda mühendisinin çocuğununda aynı kreşte olması daha da

içimi rahatlattı); dil eğitimi verilen; sosyal ve sayısal zekasını geliştirilecek aktivitelerin yapıldığı;

satranç,drama,piyano derslerinin verildiği ve ticari mantıkla çalışmayan (tabi bunu zamanla anladım)

bir kreş buldum.

Kreşe uyum süreci

Sıra oğlumu kreşe gitmeye hazırlamaya gelmişti.Bütün yaz boyunca kreş nasıl bir yerdir,neler yapılır

anlatmakla,kreşe giden çocuklarla oğlumu bir araya getirmek onlardan dinlemesini sağlamakla geçti

diyebilirim.Kreşe birlikte gidip sınıfları,yemekhanesini,tuvaletini,yatakhanesini bahçesini gezdik;

herşeyin çocuklara göre olması çok hoşuna gitti.Yarım gün gitmesi yeterliydi benim için, sabah

geleceğini öğlen anneannesinin alacağını söyledim.Arkadaşları olacağını,onlarla birlikte oyunlar

oynayıp eğlenceli vakit geçireceğini,sadece çocukların kreşe gidebileceğini anne babaların

alınmadığını anlatmaya çalıştım. Oğlum hazır görünüyordu,herkese "biliyormusun ben oyun okuluna

gideceğim" diyordu.( Bu arada annemi ikna etmek daha zor oldu,o daha bebekti orada

ilgileneceklermiydi,doğru düzgün besleyemezlerdi,ağlarsa iyi davranacaklarmıydı...arkası kesilmeyen

endişelere kapıldı.)

Tatil dönüşü okul yönetimi ile görüşüp bir ay alışması için erken başlattık.İlk günler sabah anneannesi

götürdü, kreşte öğleye kadar bekleyip kameradan izledi (böylece kendisi de duruma alışıyor,

çalışanları gözlemliyor,hem endişelerini gideriyor hemde torununu alıştırmaya çalışıyor :)) Oğlum ara

sıra öğretmeninden izin isteyip anneannesi bekliyor mu diye kontrol etmiş.İlk hafta böyle geçti. Tabi

oğlum bu duruma alışmaya başlayınca anneannesinin artık bekleyemeyceğini,yetişkinlerin okula

alınmadığını hatırlatıp öğlen alacağımızı anlattık.İtiraz etti tabi onu bırakıp almayacağımızı düşündü.

Sabah işe giderken biz bırakmak istedik ama kapıda benden ayrılmak istemedi bir elimi çekip

kurtarıyorum elinden diğerini tutuyor hemen.Bir kaç gün sınıfa kadar götürdüm ağlayan çocuk

görünce oğlumda ağlıyordu.İşe gitmem gerektiğini anneannesinin biraz sonra gelip onu kameradan

izleyeceğini söyledim ikna oldu olmadı,dediğimiz gibi yaptık annem biraz erken gidip orada

beklediğini hissettirdi. Onu bırakmayacağımızı dediğimiz saatlerde alacağımızı anlamışdı artık.

Ama sabahları ayrılma sorunumuz devam ettiği için babasının götürmesine karar verdik. Eşim

götürdüğünde problem olmuyordu.Gün içinde okulu arayıp soruyordum ağlamadığını söylüyorlardı

eve geldiğinde üstünü değiştirirken oğlumu ona hissettirmeden kontrol ediyordum acaba kötü

davranıyor olabilirler mi diye. Ne kadar rahat görünsemde hafiften paranoya yapıyordum, yinede

oğlum anlamasın diye kararlı davranmaya çalışyor geri adım atmıyorduk. Ve ne yaptın bugün nasıl

geçti diye anlatmaya zorlamadık.İki hafta sonunda oğlum sbahları annecim beni giydirimisin okula

gideceğim diye uyanmaya başladı,çok mutluydum kısa sürede,üzülmeden alışmıştı.

Ne olduysa bir ay sonra geceleri uyumak için yatağına yattığında okula gitmek istemediğini,nedenini

sorduğumda iyi davranmadıklarını,çocukların onu ısırdıklarını söylüyordu.Dedim ya giydiriken

vücudunu kontrol ediyorum her gün ısırık izi falan yok, nazlandığını düşündüm pek üstünde

durmadım.Bir kaç gün geçti mızıldanmalar devam ediyor gitmiycem lütfen anne diyor.Yine ısrar

etmeden nedenini sordum okulda yaptıklarını eğlendiğini anlattım.İstemiyor gitmiycem diyor bende

 rahatsız olmaya başladım,ne olduğunu açıklayabilecek yaşta değil ki ne olabilirdi? Neyse yine bir

gece öğretmeninin değiştiğini ve yeni öğretmeni eline yıldız yaparken elini çok acıttığını,artık onu

sevmediğini söyledi.Oğlumu mutsuz eden neden buydu.Bir süre daha devam edince okul yönetimi ile

görüştüm,öğretmen değişikliği her çocuğu etkileyen bir durum bundan haberim yoktu,sınıfının

değiştirilmesini rica ettim.O günden itibaren oğlum çok mutlu,sevinçle heyecanla gidip geliyor.Bazen

okuldan babam alsın,anneannem alsın, sen götür,arabayla gitmeyelim yürüyelim gibi istekleri oldu;

nasıl isterse öyle yaptık.Böyle böyle gidiş geliş saat düzenine alıştı. Sonra orada uyumak istediğini

söyledi yarım günden tam güne çevirdik,daha mutlu olduğunu gördük.

Ve iyi ki geri adım atıp vazgeçmemişiz diyorum,oğlum bir çok şey öğrendi.Herşeyden önce,

paylaşmayı öğrendi.